মহামাৰীৰ দৰে জটিল সময়ত আমাৰ মনলৈ বিভিন্ন ধৰণৰ চিন্তা যেনে- কোনটো বাতৰি সত্য বা কোনটো তথ্য অসত্য ইত্যাদি চিন্তা আহিব পাৰে, কোন উৎসৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰিব আৰু ক’ত নকৰিব এই বিষয়ে বহু কথাই জনাৰ খুবেই প্ৰয়োজন। সঠিক তথ্যৰ ওপৰত ধ্যান কেনেদৰে দিয়া হ’ব বা দিব লাগে আৰু উৰাবাতৰি সমূহক কিদৰে আঁতৰাই ৰাখিব পাৰি তলত দিয়া হ’ল-

১) জ্ঞানেই হৈছে শক্তি। এটা বিষয়ৰ ওপৰত জ্ঞান যিমানে বেছি থাকে ভয়ৰ অনুভৱ সিমানেই কম হয়। আত্ম-সুৰক্ষাৰ বাবে কেৱল বিশ্বাসযোগ্য তথ্যৰ উৎস সমূহৰ ব্যৱহাৰ আৰু বিশ্বাস কৰে যেন।

২) গণমাধ্যমৰ কোনো ভুৱা বাতৰিৰ প্ৰতি কান দিব নালাগে যিবোৰ বাতৰিয়ে মানসিক স্থিতিত প্ৰভাৱ পেলায়। যিকোনো অসত্য বাতৰি বা জাননি সিচঁৰিত বা বিতৰণ কৰিব নালাগে।

৩) প্ৰতি সময়ত কেৱল এই বিষয়ৰ বিষয়ে যেনে- কাৰ বেমাৰ হৈছে ? আৰু কেনেকৈ হৈছে? আদি আলোচনা কৰাৰ বিপৰীতে এইদৰে আলোচনা কৰিব লাগে যে কিমান সংখ্যক লোক ভাল হৈছে বা আৰোগ্য হৈছে।

৪) হাতৰ স্বচ্ছতা শৰীৰিক দুৰত্ব বজাই ৰখাৰ দৰে উপদেশ বোৰ মানি চলিব লাগে। ইয়াৰ জৰিয়তে নিজৰ লগতে আৰু আন লোকৰ ভালৰ বাবে এইদৰে সাৱধান কৰোৱা হৈছে।

৫) সাধাৰণ পানী লগাক কৰোনা সংক্ৰমণ বুলিব নোৱাৰি। কৰোনাৰ লক্ষণ সমূহ ভালদৰে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। হাঁচি মৰা, কাহ মৰা আৰু সাৰ্বজনীন ঠাইত থু নেপেলোৱা আদিৰ শিষ্টাচাৰ সমূহ পালন কৰা।

৬) কোনো ব্যক্তিৰ মাজত কৰোনা সংক্ৰমনৰ সাধাৰণ লক্ষণ সমূহ যদিহে দেখা দিয়ে তেনে ব্যক্তিজনে ২ সপ্তাহলৈকে বা যেতিয়ালৈকে সংক্ৰমিত হোৱাৰ পৰা ৰৈ নাযায় তেতিয়ালৈকে নিজকে সামাজিক দূৰত্ব পালন কৰাটো প্ৰয়োজন। তেনে ব্যক্তিক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰাৰ প্ৰয়োজন নহয়। কেৱল উশাহ-নিশাহ লোৱাত কষ্ট পোৱা ব্যক্তিক হে চিকিৎসালয়ত ৰাখিব লাগে। বেছিভাগ লোক আৰোগ্য হৈ যায়।