বাল্য বিবাহ বুলিলে সাধাৰণতে ভাৰতবৰ্ষৰ কিছুমান সমাজত সম্পাদন হোৱা এনে বিবাহ, য’ত এগৰাকী নাবালিকাক (সাধাৰণতে ১৫ বছৰৰ তলৰ) এজন প্ৰাপ্তবয়ষ্ক পুৰুষলৈ বিয়া দিয়া হয়। বাল্য বিবাহৰ দ্বিতীয়টো ৰূপ হৈছে শিশুৰ ভৱিষ্যতৰ বিবাহ মাক-দেউতাকে ঠিক কৰি থয়, বিবাহ উপযোগী বয়স নোহোৱালৈকে ল’ৰা-ছোৱালীৰ মাজত দেখা দেখি নহয়। আইনগতভবে ল’ৰাৰ বিবাহযোগ্য বয়স হৈছে ২১ বছৰ আৰু ছোৱালীৰ ১৮ বছৰ।

যদি কোনো এটা পক্ষ কম বয়সত বিবাহ-পাশত আবদ্ধ হয়, তেনেহ’লে সেই বিবাহ অবৈধ অথবা বাতিল ঘোষণা কৰিবলৈ কোৱা হয়।

বাল্য বিবাহৰ প্ৰভাৱসমুহঃ

কম বয়সত বিয়া হোৱা ছোৱালীয়ে অপৈনত বয়সত যৌনকাৰ্য্য আৰু শিশুৰ জন্ম দিয়াৰ ফলত এইচ, আই, ভি আৰু প্ৰসূতিজনিত ফিষ্টুলাকে ধৰি বিভিন্ন স্বাস্থ্য জনিত সমস্যাত আক্ৰান্ত হয়।

মৰ্য্যাদা, ক্ষমতা আৰু পৰিপক্কতাৰ অভাৱত কম বয়সীয়া ছোৱালীবোৰ ঘৰুৱা হিংসা, যৌন নিৰ্যাতন আৰু সামাজিক বিচ্ছিন্নতাৰ চিকাৰ হয়।

কম বয়সত বিয়া হোৱাৰ ফলত ছোৱালীবোৰ শিক্ষা আৰু কৰ্মসংস্থাপনৰ পৰা বঞ্চিত হয়, যি দৰিদ্ৰতা বৃদ্ধিত ইন্ধন যোগায়।

বাল্য বিবাহ, লিংগ-বৈষম্য, ৰোগ আৰু দৰিদ্ৰতাৰ পৰিচক্ৰ গঢ়ি তোলে।

শাৰীৰিকভাৱে অপৰিপক্ক বয়সত ছোৱালী বিয়া হোৱাৰ ফলত প্ৰসূতিৰ মৃত্যু আৰু শিশুৰ মৃত্যুৰ হাৰ সৰ্বাধিক হৈছে।