প্ৰাচীন কালত কম বয়সীয়া কন্যা শিশুক বিবাহৰ উপযুক্ত বয়স হোৱাৰ পূৰ্বেই বিয়া দিয়া এক প্ৰথা প্ৰচলিত আছিল, সেয়াই বাল্য বিবাহ। বৰ্তমান এই প্ৰথা অনুসৰি পিতৃ-মাতৃয়ে নিজৰ ছোৱালীজনীক বয়স নোহোৱাৰ আগতে বিবাহ কৰাই দিছিল। তথাপি পৃথিৱীত এনে কিছুমান ঠাইত আছে, য'ত বৰ্তমান সময়তো বাল্য বিবাহ প্ৰচলিত হৈ আছে। ছোৱালীজনীক ঘৰৰ বোজা বুলি ভাবি কম বয়সত বিয়া দিছিল। এতিয়া আইনৰ অনুযায়ী কোনো ছোৱালীক ১৮ বছৰ হোৱা আগতে বিয়া দিব নোৱাৰে। ১৮ বছৰ হোৱা পিছতে পিতৃ-মাতৃয়ে ছোৱালীজনীক বিবাহ দিব পাৰিব। আৰু সেই সময়ত খিনিত কোনো ছোৱালী বা ল'ৰাই হওঁক অশিক্ষিত হৈ ঘৰত থাকিব নোৱাৰিব ৬ বছৰ পৰা ১৪ বছৰৰ সকলো শিশু বিদ্যালয় যোৱাটো বাধ্যতামূলক। তাৰ পাছত ১৮ বছৰ হ'লে ছোৱালীজনীক বিবাহ দিব পাৰিব।

সামৰণি: ছোৱালী এজনীক বাল্য বিবাহ কৰি জীৱনটো ধ্বংস কৰা বিপৰীতে পঢ়াই‌ শুনাই শিক্ষিত কৰি ১৮ বছৰ পাছত বিয়া দিয়াটো উচিত। সেইয়াই পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰকৃত কৰ্তব্য আৰু সমাজখনৰ ও কৰ্তব্য।

তেতিয়াহে আমাৰ সমাজখন উন্নতি দিশে আগুৱাই যাব।