এই সময় আমাৰ সকলোৰে বাবে কঠিন হৈ পৰিছে। কাৰণ আমি কভিড-১৯ ৰ বিয়পি পৰাৰ বিষয়ে দুৰদৰ্শন, বাতৰিকাকত, গণমাধ্যম, পৰিয়াল তথা বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে হোৱা আলোচনা শুনিবলৈ পাইছো। তাৰ ফল স্বৰূপে মনত আতংকৰ সৃষ্টি হৈছে। এই আতংকই আমাক আৰু অধিক চিন্তিত কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছে, সম্ভৱতঃ ই আমাক এই দৰে ভাবিবলৈ বাধ্য কৰাইছে যিবোৰ আমি সাধাৰণ পৰিস্থিতিত কেতিয়াও মানি ল’ব নোৱাৰো বা নলওঁ। মানসিক ভাৰসাম্য বজাই ৰখাটো অত্যন্ত জৰুৰী এনে সময়ত। যোগাসন কৰিব লাগে যাতে যি কোনো বিষয়ৰ ওপৰত সঠিক বিচাৰ কৰিব পৰা যায়। পৰাপক্ষত ইতিবাচক ভাৱধাৰা ৰাখিব লাগে আৰু একেটা বিষয়ৰ ওপৰত বেছি সময় ভাবি নাথাকিব, বিশেষকৈ বেমাৰৰ বিষয়ে।

লকডাউনৰ মহত্ব-

 লকডাউনৰ অৰ্থ হ’ল নিজৰ লগতে আনকো এজন ব্যক্তিৰ সৈতে আন এজন ব্যক্তিৰ মাজত সংস্পৰ্শলৈ অহা ৰোধ কৰা। অৰ্থাৎ অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰাৰ বাহিৰে আন কোনো ধৰনৰ কামৰ বাবে ঘৰৰ বাহিৰলৈ ওলাই নহা। বাহিৰত ওলাই ভ্ৰমণ কৰা লোকৰ সংখ্যা হ্ৰাস কৰা। এই আদৰ্শমতে প্ৰয়োজনৰ সময়ত এটা পৰিয়াৰলৰ কেৱলমাত্ৰ এজন ব্যক্তি, যি গৰাকী শাৰীৰিক ভাবে সুস্থ তেনে ব্যক্তিহে ওলাই আহিব পাৰে। এই সময়ছোৱাত যদি কোনো লোক অসুস্থ হয়, চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন হয়, তেনে সময়ত ওচৰৰ স্বাস্থ্যকেন্দ্ৰৰ সুবিধাৰ বিষয়ে জনাটো প্ৰয়োজন।