শিশু বুলি ক’লে আমি ০ ৰ পৰা অৰ্থাৎ জন্মৰ পৰা ১৮ বছৰ বয়সলৈকে শিশুকাল বুলি ধৰা হয়। এই সময়ছোৱাত শিশু সকলৰ বিশেষভাবে ধ্যান ৰখাটো অধিক প্ৰয়োজনীয়। গৰ্ভাৱস্থাৰ সময়ত মহিলাসকলে বহুত সাৱধানতাৰে থাকিব লাগে আৰু খোৱা-বোৱাৰ ক্ষেত্ৰত ধ্যান দিব লাগে। কাৰণ গৰ্ভাৱস্থাৰ সময়ত যেতিয়ালৈকে শিশুটিৰ জন্ম নহয়, তাৰ আগলৈ মাতৃ গৰাকীয়ে যি আহাৰ গ্ৰহণ কৰিব সেয়া শিশুটিৱে পাব। সেয়েহে গৰ্ভাৱস্থাৰ সময়ত মহিলাসকলে পুষ্টিকৰ খাদ্য গ্ৰহণ কৰিব লাগে, যেনে- গাখীৰ, দৈ, ফল-মূল আৰু ভিটামিন থকা খাদ্য আদি খাব লাগে। আৰু যেতিয়া শিশুটি জন্ম পাব, তাৰ পিছত শিশুটিক ৬ মাহলৈ মাকৰ গাখীৰ খুৱাব লাগে, এয়া শিশুৰ বাবে বহু বেছি পুষ্টিকৰ আৰু প্ৰয়োজনীয়। শিশুটিৰ ১৮ বছৰ নোহোৱালৈকে তাৰ আগৰ কালছোৱা ভালদৰে যত্ন ল’ব লাগে, চোৱা-চিতা কৰিব লাগে, সদায় এটা ধুনীয়া পৰিবেশত ডাঙৰ-দীঘল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে। আৰু যেতিয়া শিশুটি লাহে লাহে ডাঙৰ হৈ খোজ কাঢ়িবলৈ, কথা ক’বলৈ শিকে, তেতিয়াৰে পৰা খেল-ধেমালি, নাচ-গান কৰাৰ লগতে অন্যান্য শিশু কালত কৰিব মন যোৱা কামবোৰ কৰি ভাল পায় তথা আনন্দিত হয়। এই ক্ষেত্ৰত মাক-দেউতাক সকলেও বাধা প্ৰদান কৰিব নালাগে কাৰণ এই সময়ছোৱাত তেওঁলোকৰ বিশেষ বুদ্ধি নাথাকে আৰু তেওঁলোকক হাঁহি ধেমালিৰে থাকিব দিব লাগে। তাৰ পিছত ৬ বছৰ হোৱাৰ লগে লগে স্কুলত নামভৰ্তি কৰি দিব লাগে। যাতে, খেলা-ধূলাৰ লগতে শৈক্ষিক, মানসিক আৰু সাংস্কৃতিক আদি দিশতো আগবাঢ়ি যাব পাৰে।